Nordeste
Door: Debbie
Blijf op de hoogte en volg Debbie
09 Mei 2008 | Brazilië, Rio de Janeiro
Hey allemaal,
Mijn laatste maand in Brazilië is ingegaan en ik moet zeggen dat ik er gemengde gevoelens over heb. Aan de ene kant vind ik het heel leuk om naar huis te gaan omdat ik mijn vrienden en familie weer zie maar aan de andere kant vind ik het heel jammer om weg te gaan want ik heb het hier prima naar mijn zin.
Ik ben inmiddels ook een paar dagen op reis geweest naar het noordoosten. Ik ben met Daniel naar het plaatsje Matriz de Camaragibe in de staat Alagoas gegaan. De reden om naar het noordoosten te gaan was niet zo’n leuke. Daniel’s moeder is 3 jaar geleden overleden en hier in Brazilië is het zo dat graven na 3 jaar geruimd worden. De familie kan er voor kiezen om een privégraf te kopen (wat zo’n 3000 tot 4000 Reais kost), je kan de overblijfselen laten cremeren (wat niet een voor een gaat maar met meerdere lichamen tegelijk) of je kan de overblijfselen overbrengen naar een ander graf. Nu komt de familie van zijn moeder uit Matriz en ze hebben daar een familiegraf dus Daniel wilde de overblijfselen daar graag naartoe brengen. En omdat hij al een tijd niet bij zijn familie geweest was wilde hij er een vakantie aan vast plakken en omdat ik nog nooit in het noordoosten geweest was wilde ik wel mee.
Nou bleek het vervoeren van overblijfselen nog iets lastiger dan van te voren gedacht. Daniel had met de vliegmaatschappij gebeld om te vragen wat er allemaal nodig was om dat voor elkaar te krijgen. Hij had een document nodig van de begraafplaats in Rio, een document van de begraafplaats in Matriz, nog een officieel document en na betaling van een bedrag op het vliegveld zou het dan in orde zijn.
Onze vlucht zou om kwart voor 1 ’s nachts vertrekken en in Brazilië hoef je maar een uur van te voren op het vliegveld te zijn voor binnenlandse vluchten. Omdat we niet wilden haasten hadden we besloten wat eerder te gaan en dat bleek een goede beslissing te zijn geweest. Op het vliegveld bleek namelijk dat je naast de eerder genoemde documenten ook een papier van de politie nodig had waarin er toestemming werd gegeven om het lichaam te vervoeren. De maatschappij kwam al met opmerkingen dat ze de tickets zonder kosten konden omboeken maar dat zagen we niet zitten. Dus wij naar het politiebureau op het vliegveld. Daar was gelukkig nog iemand aanwezig die ons kon helpen maar helaas bleek die man nog niet helemaal met een computer overweg te kunnen en ook spellen was niet een van zijn sterkste kanten. Om 5 minuten voor half 1 hadden we het document en zijn we teruggegaan naar de balie. Daar hebben we alles ingecheckt en zijn we gaan rennen naar de gate. We waren de laatste passagiers die aan boord kwamen maar gelukkig hadden we het gehaald.
We kwamen om 4 uur aan op het vliegveld in Maceió en na wat gegeten te hebben zijn we opgehaald door een privé auto die ons naar Matriz bracht waar we bij een van zijn tantes in huis zouden verblijven. Ik had mijn eigen kamer met een tweepersoonsbed en ik moet zeggen dat ik in tijden niet zo goed geslapen had. Matriz is namelijk in tegenstelling tot Rocinha ’s avonds stil, dus ik had voor het eerst in tijden avonden waarin ik gewoon in een stuk door kon slapen.
De familie van Daniel was erg lief maar wel gefixeerd op eten. Ze vonden namelijk allemaal dat ik wel erg weinig at en volgens een oom van hem moest ik een beetje aankomen…..(dat was ook voor het eerst dat ik dat hoorde) . Het grapje is nu dan ook nog steeds dat ik, als ik eten weiger, te horen krijg: eet wat meer…..gewoon een beetje meer…..je moet wel eten hoor!
Maar al met al heb ik het erg naar mijn zin gehad. Ze hebben daar in het noordoosten supermooie stranden en het weer is er beter dan het hier in Rio is. Ik heb wat foto’s geplaatst die een beetje weergeven hoe het er daar uitziet.
Dit was het weer even voor nu.
Dikke x en tot over een paar weken!
Mijn laatste maand in Brazilië is ingegaan en ik moet zeggen dat ik er gemengde gevoelens over heb. Aan de ene kant vind ik het heel leuk om naar huis te gaan omdat ik mijn vrienden en familie weer zie maar aan de andere kant vind ik het heel jammer om weg te gaan want ik heb het hier prima naar mijn zin.
Ik ben inmiddels ook een paar dagen op reis geweest naar het noordoosten. Ik ben met Daniel naar het plaatsje Matriz de Camaragibe in de staat Alagoas gegaan. De reden om naar het noordoosten te gaan was niet zo’n leuke. Daniel’s moeder is 3 jaar geleden overleden en hier in Brazilië is het zo dat graven na 3 jaar geruimd worden. De familie kan er voor kiezen om een privégraf te kopen (wat zo’n 3000 tot 4000 Reais kost), je kan de overblijfselen laten cremeren (wat niet een voor een gaat maar met meerdere lichamen tegelijk) of je kan de overblijfselen overbrengen naar een ander graf. Nu komt de familie van zijn moeder uit Matriz en ze hebben daar een familiegraf dus Daniel wilde de overblijfselen daar graag naartoe brengen. En omdat hij al een tijd niet bij zijn familie geweest was wilde hij er een vakantie aan vast plakken en omdat ik nog nooit in het noordoosten geweest was wilde ik wel mee.
Nou bleek het vervoeren van overblijfselen nog iets lastiger dan van te voren gedacht. Daniel had met de vliegmaatschappij gebeld om te vragen wat er allemaal nodig was om dat voor elkaar te krijgen. Hij had een document nodig van de begraafplaats in Rio, een document van de begraafplaats in Matriz, nog een officieel document en na betaling van een bedrag op het vliegveld zou het dan in orde zijn.
Onze vlucht zou om kwart voor 1 ’s nachts vertrekken en in Brazilië hoef je maar een uur van te voren op het vliegveld te zijn voor binnenlandse vluchten. Omdat we niet wilden haasten hadden we besloten wat eerder te gaan en dat bleek een goede beslissing te zijn geweest. Op het vliegveld bleek namelijk dat je naast de eerder genoemde documenten ook een papier van de politie nodig had waarin er toestemming werd gegeven om het lichaam te vervoeren. De maatschappij kwam al met opmerkingen dat ze de tickets zonder kosten konden omboeken maar dat zagen we niet zitten. Dus wij naar het politiebureau op het vliegveld. Daar was gelukkig nog iemand aanwezig die ons kon helpen maar helaas bleek die man nog niet helemaal met een computer overweg te kunnen en ook spellen was niet een van zijn sterkste kanten. Om 5 minuten voor half 1 hadden we het document en zijn we teruggegaan naar de balie. Daar hebben we alles ingecheckt en zijn we gaan rennen naar de gate. We waren de laatste passagiers die aan boord kwamen maar gelukkig hadden we het gehaald.
We kwamen om 4 uur aan op het vliegveld in Maceió en na wat gegeten te hebben zijn we opgehaald door een privé auto die ons naar Matriz bracht waar we bij een van zijn tantes in huis zouden verblijven. Ik had mijn eigen kamer met een tweepersoonsbed en ik moet zeggen dat ik in tijden niet zo goed geslapen had. Matriz is namelijk in tegenstelling tot Rocinha ’s avonds stil, dus ik had voor het eerst in tijden avonden waarin ik gewoon in een stuk door kon slapen.
De familie van Daniel was erg lief maar wel gefixeerd op eten. Ze vonden namelijk allemaal dat ik wel erg weinig at en volgens een oom van hem moest ik een beetje aankomen…..(dat was ook voor het eerst dat ik dat hoorde) . Het grapje is nu dan ook nog steeds dat ik, als ik eten weiger, te horen krijg: eet wat meer…..gewoon een beetje meer…..je moet wel eten hoor!
Maar al met al heb ik het erg naar mijn zin gehad. Ze hebben daar in het noordoosten supermooie stranden en het weer is er beter dan het hier in Rio is. Ik heb wat foto’s geplaatst die een beetje weergeven hoe het er daar uitziet.
Dit was het weer even voor nu.
Dikke x en tot over een paar weken!
-
10 Mei 2008 - 05:39
Pa:
Hahahahahahahahahahahahaha, die familie lijkt me echt aardig. Een beetje aankomen ? Als iedereen er in die familie uitziet als Daniël op de foto, dan begrijp ik het wel. (het lijkt me ook geen klein ventje). Als je het zo naar je zin hebt daar, zou ik eens gaan informeren bij de Nederlandse ambassade in Rio, wat de mogelijkheden zijn. Dan kan je "gewoon" op vakantie naar Nederland komen. Hahahahahahahahahahahaha
Groetjes -
10 Mei 2008 - 08:35
Rachelle:
Hey debbie
je ziet er erg gelukkig uit! ja, ik snap wel wat je er wilt blijven.
Wat een gedoe voor Daniel, beter dat het allemaal toch goed is gekomen. (wie is daniel eigenlijk?)
een maand is nog best lang,toch? nog ongeveer een kwart van je hele tijd.
maar in nederland hebben ze ook leuk werk hoor en je kan altijd nog op vakanties naar brazilie (niet naar je pa luisteren ;) )
dikke x
Rachelle -
10 Mei 2008 - 08:38
Shell:
oh ja ik had je gisteren geprobeerd te bellen, maar ik kreeg een braziliaanse dame aan de lijn en de communicatie verliep niet helemaal soepel. (het viel zelfs stil aan de andere kant van de lijn.)dan maar weer via internet! -
11 Mei 2008 - 17:01
Annie:
Lijkt me een lekker knuffelbeertje. gefeliciteerd met je zus en tot binnenkort. Geniet er nog maar van.
-
03 Juni 2008 - 09:39
Rianne:
He Debbie!
Leuk om je verhalen te lezen! Dus je droom om naar Brazilie te gaan is toch uitgekomen! Gaaf zeg!
En volgens mij heb je het een stuk meer naar je zin dan in Guatemala!
Veel plezier nog deze laatste maand!
Liefs Rianne
(Je weet wel, je dorpsgenootje in Guate :) )
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
