Allemaal beestjes...

Deze week hebben we de eerste kakkerlakken in huis mogen ontvangen. Helaas was ik de enige die daar de ernst van in zag dus de te nemen maatregelen kwamen voor mijn rekening. Het begon maandag toen ik wakker werd en een enorme kakkerlak in de keuken zag zitten. Na een aantal minuten naar hem gekeken te hebben en over mijn plan van aanpak nagedacht te hebben besloot ik mijn huisgenoten wakker te roepen om hem dood te maken (dapper, ik weet het). Onze laatste aanwinst, Tom, werd wakker van mijn geroep en kwam de keuken in om het monster dood te maken. Helaas bleek hij daar niet heel gedreven in te zijn dus de kakkerlak ontsnapte. Ik ben vervolgens gaan douchen en naar de winkel gegaan om een bus gif te kopen. Bij thuiskomst heb ik het huis ondergesprayed in de hoop dat dit de genadeklap zou geven. Helaas bleek dat niet zo te zijn. Toen ik ’s avonds thuiskwam zag ik het beest door de slaapkamer van mijn huisgenoten rennen. Ik ben toen mijn gastvader gaan halen (alweer heel dapper) en heb hem verteld dat we een gigantische kakkerlak in huis hadden. Hij heeft vervolgens de kamer van mijn huisgenoten ondersteboven gehaald en heeft de kakkerlak te pakken gekregen en op brute wijze vermoord….tenminste dat dacht ik. Hij had het beest namelijk in een vuilniszakje gedaan en dat vuilniszakje buiten de deur gezet. Half uurtje later zit ik in mijn kamer en ik kijk naar mijn deur en wat schetst mijn verbazing: de kakkerlak ligt ondersteboven voor de deur….te trappelen…. Dus ik heb mijn bus vergif erbij gepakt en heb hem doodgesprayed. Overigens werkt die spray aardig. Ik heb namelijk alle ramen en deuren in het huis ondergesprayed en tot nu toe heb ik alle kakkerlakken die zo dom waren om het huis binnen te komen op hun rug gevonden, een teken dat ze dood aan het gaan zijn.

De dag na het kakkerlak incident vond ik een ander beestje in de douche. Ik had net een kwartier lekker staan douchen toen ik tot de ontdekking kwam dat ik niet alleen was. Er zat een klein hagedisje mee te genieten van het water. Nou vind ik hagedissen bij lange na niet zo erg als kakkerlakken dus ik heb hem lekker laten zitten met de gedachte dat hij zijn weg naar buiten vanzelf wel zou vinden. Dat bleek helaas niet zo te zijn dus Tom heeft hem buiten gezet (ja, deze kreeg hij wel te pakken).

Ik hoorde overigens van verschillende kanten dat jullie nogal dramatische berichten over de dengue epidemie hebben ontvangen via de Nederlandse media. Ik wil jullie bij deze gerust stellen: ik heb tot op heden nog nergens last van gehad. Moet daar wel eerlijk bij zeggen dat ik ook geen enkele maatregel neem om niet geprikt te worden (heb zelfs geen deet meegenomen) dus misschien is het slim om daar wel verandering in te brengen.

Ook krijg ik van verschillende kanten verzoeken om foto’s op de site te plaatsen. Dit zou ik met alle liefde doen ware het niet dat ik mijn kabeltje thuis vergeten ben. Ik kan mijn foto’s dus niet van mijn camera op mijn laptop zetten. Ik ben helaas nog niet in de gelegenheid geweest om op zoek te gaan naar een winkel waar ze kabels verkopen en ook de kabels van mijn huisgenoten passen niet. De foto’s laten dus nog even op zich wachten.

Dit was het weer even voor nu. Het is niet zo’n lang bericht geworden maar nu weten jullie in ieder geval dat ik nog leef.

Liefs,
Debbie